Vadodara: Güneşin ilk ışınları Hindistan’ın en temiz ormanı olarak lanse edilen Sonajhuri’nin yemyeşil ağaçlarının üzerine düşerken, güneş ışığı burada kabile çocukları için de hayatı aydınlatıyor.
Büyük şair Rabindranath’ın doğum yeri olarak bilinen Santiniketan’a sadece 2 km uzaklıkta yer almaktadır. tagore ve Batı Bengal’in Birbhum semtindeki Visva Bharati Üniversitesi’ne ev sahipliği yapan bu yoğun ormanın yemyeşil çevresinde bir edebi hareket şekilleniyor.
Surajit Baroda merkezli bir görsel sanatçı olan Biswas, burada yüzen bir kitaplık kurdu. Herkesin okuyabileceği, etkileşimde bulunabileceği, deneyimleyebileceği ve çevre ve okuma ile ilişki kurabileceği, ormanın içinde, açık havada bir kütüphanedir.
2014 yılında Kala Bhavana’dan (Santiniketan) güzel sanatlar alanında yüksek lisans derecesini tamamladıktan sonra sanat pratiğini Baroda’ya genişleten Surajit, “Bu kütüphane halkı deneyimlerini ve bilgilerini paylaşmaya davet ediyor” diyor.
Yüzen kütüphaneyi, ülkenin iki ikonik güzel sanatlar kurumu olan Santiniketan ve Baroda’dan geçen sanatçılar için bir köprü görevi gören kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Hidden Artist Initiative’in bir projesi olan Bhumi Kriya 2022’nin bir parçası olarak başlattı.
“26 Kasım’da projeyi başlatmıştım. Ormanlık alan oldukça geniş bir alana yayılmıştır. Ancak projeyi bireysel yeteneklerime dayanarak başlattım ve yerel halk için kitapların ve yayınların saklandığı yedi ahşap raf yerleştirdim” diyor Surajit.
Sanatçı ayrıca kabilelerle, özellikle de ülkedeki en büyük üçüncü kabile olan Santal veya Santhal topluluğunun çocukları ile ilişki kurabilecek yerel yazarları, sanatçıları ve öğretmenleri davet etmeye başladı.
“Santhallar bu bölgenin yerli bir kabilesidir. Örgün bir eğitim sistemine erişimleri olmasına rağmen, kendi dillerinin kontrolünü kaybediyorlar ve kütüphanelere erişimleri yok. Çocuklar yerel Santali dilinde konuşabiliyor ama okuma yazma bilmiyor” dedi.
Yüzen kütüphane ormanda kullanıma sunulduğundan beri, birkaç sanatçı ve gönüllü kabilelerin okuma ve yazma sanatını öğrenmelerine yardımcı olmak için gönüllü oldu.
Santiniketan’ın tasarım bölümü mezunu Sajal Hazra, kitap okuma seansı için geldi, başka bir sanatçı Bimalanda Roy, Santali dilinin kabile çocuk alfabelerini öğrendi.
Santali dilinde uzman olan okul öğretmeni Shobhamoy Roy, kabile çocuklarının ‘Ol Chiki’ yazısını veya Santali alfabesini okuyup yazmalarına yardımcı olmak için bir atölye çalışması düzenledi.
Eski bir orman korucusu olan Nityananda Mukherjee, çocuklara kendisiyle birlikte şarkılar söyletiyor. Bir müzik bestecisi olan Mukherjee, Sonajhuri yakınlarındaki ormanlık alana özgü kuş türlerini korumayı amaçlayan şarkılar yazıyor. Daha sonra bu türlerin korunmasını teşvik etmek için şarkılar söyleyerek dolaşıyor.
“Benzer şekilde, kendi kendini yetiştirmiş bir sanatçı ve fotoğrafçı olan Arnab Ghoshal, geçenlerde çocuklarla klorofil baskı üzerine bir gösteri yapmıştı. Onlara pratikte nadir hale gelen 18. yüzyıl fotoğraf yöntemlerinin tekniklerini öğretti. Bu atölye sayesinde çocuklar ormanda bolca bulunan yapraklara portre yapmayı öğrendiler” diyor Surajit.
Bir sonraki adımda ise kütüphanenin düzenli kullanıcısı haline gelen 8-10 yaş grubundan 80’den fazla çocuğa kendi yaptıkları klorofil baskılı tişörtler hediye edilecek.
Sınırlı kaynaklara sahip olan Surajit, mali destek aramaya devam ediyor. “Bu, çeşitli etkinliklerle devam etmek istediğim bir proje. Aşiret çocuklarına ‘do tara’ gibi halk çalgılarını çalmayı öğrenmeleri için atölyeler planladım ve hatta bu çocukların keman çalmasını istiyorum” diyor.
Sanatçı, örgün eğitim sistemine erişen çocukların köklerini unutmaya başladığını söylüyor. “Okullarındaki vurgu Bengalce, Hintçe veya İngilizce üzerinedir. Yeni dil öğrenmenin yanı sıra kendi dillerini de bilmeleri çok gerekli” diyor. “Hepimizin sınıflara taşındığı, kitap raflarının bile klimalı odalara kapatıldığı dijital eğitim çağında, Santhali topluluğunun, özellikle de gelecek neslin açık havada eğitim almasını diliyorum. Ne de olsa, Tagore’un kendi sözleriyle, en yüksek eğitim, bize sadece bilgi vermekle kalmayıp, yaşamımızı tüm varoluşla uyumlu hale getiren eğitimdir’ diye ekliyor.
Büyük şair Rabindranath’ın doğum yeri olarak bilinen Santiniketan’a sadece 2 km uzaklıkta yer almaktadır. tagore ve Batı Bengal’in Birbhum semtindeki Visva Bharati Üniversitesi’ne ev sahipliği yapan bu yoğun ormanın yemyeşil çevresinde bir edebi hareket şekilleniyor.
Surajit Baroda merkezli bir görsel sanatçı olan Biswas, burada yüzen bir kitaplık kurdu. Herkesin okuyabileceği, etkileşimde bulunabileceği, deneyimleyebileceği ve çevre ve okuma ile ilişki kurabileceği, ormanın içinde, açık havada bir kütüphanedir.
2014 yılında Kala Bhavana’dan (Santiniketan) güzel sanatlar alanında yüksek lisans derecesini tamamladıktan sonra sanat pratiğini Baroda’ya genişleten Surajit, “Bu kütüphane halkı deneyimlerini ve bilgilerini paylaşmaya davet ediyor” diyor.
Yüzen kütüphaneyi, ülkenin iki ikonik güzel sanatlar kurumu olan Santiniketan ve Baroda’dan geçen sanatçılar için bir köprü görevi gören kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Hidden Artist Initiative’in bir projesi olan Bhumi Kriya 2022’nin bir parçası olarak başlattı.
“26 Kasım’da projeyi başlatmıştım. Ormanlık alan oldukça geniş bir alana yayılmıştır. Ancak projeyi bireysel yeteneklerime dayanarak başlattım ve yerel halk için kitapların ve yayınların saklandığı yedi ahşap raf yerleştirdim” diyor Surajit.
Sanatçı ayrıca kabilelerle, özellikle de ülkedeki en büyük üçüncü kabile olan Santal veya Santhal topluluğunun çocukları ile ilişki kurabilecek yerel yazarları, sanatçıları ve öğretmenleri davet etmeye başladı.
“Santhallar bu bölgenin yerli bir kabilesidir. Örgün bir eğitim sistemine erişimleri olmasına rağmen, kendi dillerinin kontrolünü kaybediyorlar ve kütüphanelere erişimleri yok. Çocuklar yerel Santali dilinde konuşabiliyor ama okuma yazma bilmiyor” dedi.
Yüzen kütüphane ormanda kullanıma sunulduğundan beri, birkaç sanatçı ve gönüllü kabilelerin okuma ve yazma sanatını öğrenmelerine yardımcı olmak için gönüllü oldu.
Santiniketan’ın tasarım bölümü mezunu Sajal Hazra, kitap okuma seansı için geldi, başka bir sanatçı Bimalanda Roy, Santali dilinin kabile çocuk alfabelerini öğrendi.
Santali dilinde uzman olan okul öğretmeni Shobhamoy Roy, kabile çocuklarının ‘Ol Chiki’ yazısını veya Santali alfabesini okuyup yazmalarına yardımcı olmak için bir atölye çalışması düzenledi.
Eski bir orman korucusu olan Nityananda Mukherjee, çocuklara kendisiyle birlikte şarkılar söyletiyor. Bir müzik bestecisi olan Mukherjee, Sonajhuri yakınlarındaki ormanlık alana özgü kuş türlerini korumayı amaçlayan şarkılar yazıyor. Daha sonra bu türlerin korunmasını teşvik etmek için şarkılar söyleyerek dolaşıyor.
“Benzer şekilde, kendi kendini yetiştirmiş bir sanatçı ve fotoğrafçı olan Arnab Ghoshal, geçenlerde çocuklarla klorofil baskı üzerine bir gösteri yapmıştı. Onlara pratikte nadir hale gelen 18. yüzyıl fotoğraf yöntemlerinin tekniklerini öğretti. Bu atölye sayesinde çocuklar ormanda bolca bulunan yapraklara portre yapmayı öğrendiler” diyor Surajit.
Bir sonraki adımda ise kütüphanenin düzenli kullanıcısı haline gelen 8-10 yaş grubundan 80’den fazla çocuğa kendi yaptıkları klorofil baskılı tişörtler hediye edilecek.
Sınırlı kaynaklara sahip olan Surajit, mali destek aramaya devam ediyor. “Bu, çeşitli etkinliklerle devam etmek istediğim bir proje. Aşiret çocuklarına ‘do tara’ gibi halk çalgılarını çalmayı öğrenmeleri için atölyeler planladım ve hatta bu çocukların keman çalmasını istiyorum” diyor.
Sanatçı, örgün eğitim sistemine erişen çocukların köklerini unutmaya başladığını söylüyor. “Okullarındaki vurgu Bengalce, Hintçe veya İngilizce üzerinedir. Yeni dil öğrenmenin yanı sıra kendi dillerini de bilmeleri çok gerekli” diyor. “Hepimizin sınıflara taşındığı, kitap raflarının bile klimalı odalara kapatıldığı dijital eğitim çağında, Santhali topluluğunun, özellikle de gelecek neslin açık havada eğitim almasını diliyorum. Ne de olsa, Tagore’un kendi sözleriyle, en yüksek eğitim, bize sadece bilgi vermekle kalmayıp, yaşamımızı tüm varoluşla uyumlu hale getiren eğitimdir’ diye ekliyor.